Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Sevgili Seval...
Ben, 'gece, yalnızlık ve yokluk' yazarken, bana 'başka konu mu bulamıyorsun?' derler sürekli ama biliyorum ki yaşam karşıtlıklar bütünü! Acının karşısında tatlı varsa ve siyahın karşısında da beyaz, nasıl 'yok' sayarız başkalarına göre bu olumsuzlukları?
Yoklukta yüreğin üşümesi...Senin o sıcacık yüreğin hiç üşümesin...
Sevgilerimle...
bütünüyle çok güzel bir şiir...beğenerek okudum...
tebriklerimle seval hanım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta