yine nikotin kokuyor gece
kayıp yıldız sağanağına tutulmuş şehir
yorgun voroşların gölgesinde
bir keman hıçkırıyor
yitirilmiş yıllara,
çatlamış dudağımda sevda sözleri
ve tenim hasret dokunuşlarına..
gidişin kadar zor
ve yokluğun kadar acımasız gecelerde
cehennem kesilir yalnızlığım
umutsuzlar çıkmazında kaybolur ruhum
yabancılaşır yüzüm kendi kimliğime
bahar tutmaz olur bıraktığın ellerimden
bir yaprak dökümü hüküm sürer yüreğimde..
şimdi penceremde
hüzzam bir sevdaya ağlıyor rüzgar
yetim ıslığım yankılanıyor kentin sokalarında
kapattığın kapının ardında kaldı düşlerim
içimde sensizliğin ayak izleri
öptüğün yüreğim üşüyor yokluğunda...
05.03.2006 02:15
Seval KemertaşKayıt Tarihi : 5.3.2006 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben, 'gece, yalnızlık ve yokluk' yazarken, bana 'başka konu mu bulamıyorsun?' derler sürekli ama biliyorum ki yaşam karşıtlıklar bütünü! Acının karşısında tatlı varsa ve siyahın karşısında da beyaz, nasıl 'yok' sayarız başkalarına göre bu olumsuzlukları?
Yoklukta yüreğin üşümesi...Senin o sıcacık yüreğin hiç üşümesin...
Sevgilerimle...
tebriklerimle seval hanım...
TÜM YORUMLAR (2)