Çekilmez Gönül Şiiri - Aşık Mutluhan

ÇEKİLMEZ GÖNÜL

Boşa hayıflanma, boşa nazlanma
Senin bu dertlerin çekilmez gönül
Yeter, hüzünlenme yeter gamlanma
Senin bu dertlerin çekilmez gönül

Neden ki her zaman yüksek uçarsın
Engine sığmazsın ufku seçersin
Diyardan diyara niçin göçersin
Senin bu dertlerin çekilmez gönül

Vallahi yoruldum gitmem ardına
Gitme dedim gittin elin yurduna
Çare var mı sanki gönül derdine
Senin bu dertlerin çekilmez gönül

Ahuzar edipte boşa ağlama
Şu sinemi delip yürek dağlama
Yâre gider yolum beni eğleme
Senin bu dertlerin çekilmez gönül

Sanki sana yurt olmuş elemle keder
Şu halini gören bilmem ki ne der
Aşık MUTLUHAN’ı ettin derbeder
Senin bu dertlerin çekilmez gönül