şimdi zamanın kanını emen ateşli dudaklarım
bir bahar akşamı avuçlarınu yuttu vedalaşmaların
uzandım beni kusmaktan yorulmuş toprağa
kalbime soktum prangalı esirlerini aşkımın
içim burkulmuyor artık yaşadığıma
kimsesizler yurdu dediğim sokağında bir memleketin
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
