Çekilesi Hasret

Geçmiş dostluğumuzun geleceğine;

Candan, zeki, gülen insanlar
Beraber anlarda esrarengizler
Hep umursayıp da okulu asanlar
Tek vücutta toplanmış başlardık bizler

Katil cellat başlardan birini kesti
Gülüşünü bitirmeden, beklenmez anda
Sessiz bir ayrılık rüzgarı esti
Soldurdu yüzleri o garip handa

Şaşırdı birden balık sudan çıkınca
O kuru toprağın karanlığına
Havanın buğusu genzi yakınca
Ağladı sulardan ayrılığına

İnsanın içine hasret dolmazsa
Gölge düşer neyin saygın duruşuna
Uzaktan bile dostlar olmazsa
Dayanılmaz hayatın baygın duruşuna