Çekildim Önünden Şiiri - Necati Şimşek

Kırıldı mazimden camdan fanuslar,
Çekildim önünden gözyaşlarımın.
Saplandıkça cana camdan kırıklar,
Çekildim önünden uykularımın..

Yaşadığım her an canlandı sanki
Taşıdığım her dün sonlandı sanki
Boşadığım her gün zamlandı sanki
Çekildim önünden duygularımın..

Sanki benden önce yaşayan herkes
Havayı bitirmiş, kalmamış nefes
Benliği bürüyen kör nefis kafes
Çekildim önünden baygılarımın..

Yaşam denen zorlu aşılmaz yolda
Derdi taşıyan güç kalmamış kolda
Ömür kısaca şu, her zaman zorda
Çekildim önünden saygılarımın..

Beynimin içinde kopan fırtına
Anladıkça dertler sarar sırtıma
Dünya katma değer katar artıma
Çekildim önünden yaygılarımın..

Başlangıcı belli, sonu da belli
Kim yaşar dünyada yaşar temelli
Ecel yaklaştıkça, duvaklı telli
Çekildim önünden caygılarımın..

Bedende taşınan ruhumda ki can
Ebedi hayatta bulacak bir yön
Ne benim hayatım, ne de yaşam son
Çekildim önünden kaygılarımın..

05.11.2008
Necati ŞİMŞEK
Ankara