Bir söz bırakmıştı Sabahattin Ali,
Zamanın içine sinmiş bir sızı gibi:
“İnsanlar çirkefleşti…”
Ve ben de duyuyorum o küskünlüğün yankısını
Kendi içimin en sessiz köşesinde.
Bir gürültü var dışarıda,
Beşikler vermişim Nuh'a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun?
Devamını Oku
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun?




Bulutlara saklıyorum üstadım..hepsi yağmur olur birgün elbet boşalır gökyüzünden,bereketli bir gün gibi dökülür toprağa..Buraya yazmıyorum aslında :)
Tebrik ederim gayet güzel yazıyorsunuz, bunları paylaşın lütfen...
Yalnızca yalnızlık anlayabilir,
Kabuğumun içindeki özü.
Yalnızca yalnızlık okuyabilir,
İçimdeki eksik şiirleri.
Yalnızca yalnızlık!
Sevebilir şu an beni..
Kabuğumda küçük bir çatlak,
İçerime sızan güneş, tanır beni.
Sıcaklık tanır!
Karanlık tanır!
Işık tanır!
Beni biriktirir bana,
Işık,sıcak ve sessizlik!
Olgunlaşır öz ,büyür umutlarım.
Yalnızca yalnızlık konuşur benimle.
İçeriden sesim yankılanır!
O anlatır ben dinlerim karanlıkta.
Yanlızlığı dinledikçe büyür,
Kendimi duydukça ışığımı görürüm.
Olgunlaşan benliğimle bir olur umudum.
Ve tekmeler başlar,
Dar gelir artık yalnızlık.
Kelimeler sığmaz,ruhum sıkışır.
Çeperim zorlanır,umudum sancılanır.
Kırılacak gün yaklaşır,
Doğum başlar,çatlaklar büyür.
Sesimin yankısı kabuklarıma çarparken
Dağılmaya başlar bekleyen çirkin kalabalık.
Çünkü bilirler!
Yalnızların ışığı yakar yalanı!
Artık yalnızca yalnızlık bilir ki;
Özüyle doğan sözüyle bir olmuştur!
Yalanı doğrudan,
Karanlığı aydınlıktan,
Çokluğu yokluktan,
Seçebilen bir ışık,kendi gerçeğine doğmuştur.
Tebrik ederim gayet güzel yazıyorsunuz, bunları paylaşın lütfen...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta