Ben aslında sevmeyecektim seni
Aşık olmayacaktım gözlerine
İstemedim hiç,
Kokunu takip ederek
Senin geçtiğin sokaklardan geçmeyi.
Senin aşkın bir fırtınaya çekiyordu beni.
Biliyordum!
Ama çaresizce gittim,
Fırtınanın tam ortasına.
Darmadağın olacağımı bile bile.
Öncesindeki sessizliği de yanıma alarak…
Senin aşkın ölüm gibi bir şeydi.
Öleceğimi bilerek geldim saklı mabedine.
Şimdi tekrar söylüyorum:
“Ben sevmeyecektim seni.”
Ben, içimdeki boşluğu,
Sensizliği, kimsesizliği, acıyı…
Yani aşkı sevecektim.
Gözlerim seni görünce dayanamadı.
Durmadan çekti beni bir şeyler.
Hep güldüm, mutluydum.
İnsanın ölüme giderken mutlu olması
Gibiydi benimkisi.
En başından beri biliyordum.
Senin aşkın fırtınaydı.
Sana kavuşmaksa ölüm!
Ama sen bilmiyordun ki!
Aşık kördür, sağırdır.
Sadece maşukunu görür
Ve sadece onun sesini duyar.
Hoş sen beni uyarsan da
Bu aşık o haldeyken
Seni nasıl anlar?
Kayıt Tarihi : 1.12.2009 14:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!