Nefesim yetmedi yarıda bıraktım koşuyu
Ben küçüktüm yenildim bir türlü iflah olmadım
Oyundan hep çıkardılar boyum kısaydı benim
Güçsüzdüm ve çelimsizdim hiç itiraz etmedim
Sokağa bırakılmış bir ev kedisi gibi
içim dolup geliyor tedirgin ve şaşkınım
Şimdi sekerek yürüyorum parmak ucumda
Oysa kavramalıydı ayaklarım toprağı
Dağılmış bir düş gibi kalakaldım ortada
Çaylak bir oyuncuyum yordam bilmez, acemi
Ben şimdi ne yaparım bir başıma sokakta
Öğretmediler bana dünyanın gizlerini
Şaştım kaldım bu işe hiçbir şey anlamadım
Yazıyorum buraya çekildi dünyanın pimi
Ortalık karışıyor az kaldı kıyamete
Başıma bir iş gelmeden gelse beklenen gemi.
Kayıt Tarihi : 24.1.2003 01:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
A: Şair (ki bana umutsuzluğu öğretti)
B: Şiir ( ki sadece sevişmeyi öğretmişti)
C: Okur ( Ki sadece didişmeyi öğretti)
D: Ve sair( Ki sadece diş ağrısıydı;)
Emrah o sigarayı söndür küllüğe.
Hooop. Küllüğe dedik. Sayfaya değil.
Günün şiiri sayfasını yakacaksın! ! !
Şaka bir yana, o resmi bence de değiştir :)
TÜM YORUMLAR (29)