Ceketini Sırtında Taşıyan Adam

Yoruldum…
Ömrümü sırtıma yüklediğim günden beridir…
Bir amaç
Bir gaye
Bir umut içimde
Dilimde söylediğim tek şarkı
Ve çocukken dinlediğim masallarım
Kulaklarımda
Ve ben
Ceketimi sırtımda taşıdığım günden beridir
Ömrümü yüklemiş gelmişim
Ve ben,
Hep o yar bakışlarına
Ömrümü vermişim…
Evet
Yürümek zor olmuş deli rüzigarlara karşı
Ve ömür yorulmuş bir bir dökülmüş önüme
inme iner gibi bazen içime
Bazen de kala kalmış öylece
Amma ben
Ömrümü ve ceketimi sırtıma yüklediğim günden beridir
Hiç aman vermedim zamanın hercailiğine
Ve ben
Gözyaşlarımı akıttım hep içimin nehirlerine…
Yürüdüm geceler oldu ömrümde benim
Yürüdüm güneşlerim doğmadı benim
İçimde kalırken heyecanlarım
Ve kenarlarda kalırken dostlarım
Ya da dost sandıklarım.
Yalnızlığın kader değil dert olduğu
Dertlerin üzerimde koca bir yük olduğu
Yüklerin ömrümde gece olduğu
Gecelerde güneşlere hasret kaldığı bir ömrümde
Geceleri ve ceketimi sırtıma yüklediğim günden beridir
Ellerim cebimde
Dudağımda ıslık
İçimin sarhoşluğuyla
Yürürüm ulan
Yürürüm yalancı yolların tozlarında
Ve kıyılara vurmuş toz duman olmuş bir limanda
Ceketimi sırtıma
Gecelerime içime
Yalancıları gönlüme gömerek
Yürürüm ellerim cebimde…
25 Haziran 2018