Ceket Şiiri - Nur Acar

Bir zamanlar göklere çıkardığın insanın
kokusunun her bir ipliğine sığındığı mavi
ceketi kaybedersen, ceket gidince insana
yüklediğin tüm meleksel ifadeler de
kaybolur. Bir hurdalığa çevirirsin hayatını,
insanlar girer ve çıkarlar. Bazen bazı
hatıralarını satın bile alırlar makul bir fiyata.Belirsizliklerden kurtulmaya çalıştıkça
aslında belirsiz olanın belirlenmeye
ihtiyacı olmadığını anlarsın. Belki affetmek
uğruna alışmayı göze alırsın ama mavi
ceket kaybolduğuyla kalır. Başka bir ceket
bulmaya inanmak istemezsin ama her
seferinde farklı bir ceket çıkar karşına.
İnsanlar gider ve gelirler. Kimse gitmeden
gelemez. Gitmelerini umursamak zorlaşır
bir vakit gelmiş olduklarını
hatırlayınca.