Çekersin Rıfkı Şiiri - Bahattin Tonbul

Hiç sevmedi nefsin, aradı durdu
Güneşin batışı, son olan ufku
Körpe kuzuların, olmaz mı yurdu
Acımadan kıydın, çekersin Rıfkı

Gecesi gündüzü bir bardak rakı
Yüreğini sarmış, yapışmış yakı
Bir gece uğruna, takmıştın takı
Acımadan saydın, çekersin Rıfkı

Ne güzeldi gençlik, ayrıdır tadı
Bulutlar havada, her zaman katdı
Siyahı beyazı, hepsi aldat dı
Bilmeden sordun, çekersin Rıfkı

Akşamı zor gelir,gönlü alaca
Büyük küçük demez, bilmez karaca
Renkleri bozulmuş, kendi sarıca
Bilmeden kırdın, çekersin Rıfkı

Yorgun olur her gün, gündüz çalışır
Kim olursa olsun, elbet alışır
Acısı tatlısı, o an karışır
Korkmadan tadardın, çekersin Rıfkı

Sevdası bardakta, toprak kazılır
Beden tutmaz ama, her an yazılır
Elveda Ankara, desen bozulur
Acımadan kıydın, çekersin Rıfkı

Bahattin, de ona, en son aslandı
Gölbaşına gitti, yalnız yaşlandı
Gençliğinde elbet, o bir Aslandı
O anlar bilmedin,çekersin Rıfkı
Bahattin Tonbul
16.7.2020