Çekerim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yoksulluktan çekmedim karasevdadan çektiğim kadar,
hastalıklardan çekmedim,
sellerden, depremlerden çekmedim,
yangınlardan, zulümlerden çekmedim.
Çekmenin ne demek olduğunu
karasevdana düşünce
öğrendim.

Yüreğime hançer üstüne hançerler yemiş gibiyim,
Göğsüme paslı paslı mızraklar saplanmış gibi.
Etlerim didik didik didiklenmiş,
Gözlerime kızgın miller çekilmiş
Ve evrenden kapı dışarı edilmiş
Gibiyim.
Sen bana bir şeyler ettin ama
ne ettin
ne bileyim?

Ne işim vardı bilmiyorum, kan kalelerinde?
Ecel kuyularında ne işim vardı?
Ne işim vardı iğneli fıçılarda?
Neden akıl edememişim Babil Bahçeleri ‘nde yaşamayı?
Nereden çıkarmışım durup dururken
böylesine
sevdalanmayı?

Sızlandığıma, yakındığıma aldırma, anam-babam;
telli-duvaklı gelinlerden farkım-markım kalmamış,
senin anlayacağın; hem ağlarım işte, hem de giderim,
kalmışsa az biraz zulmün, kahrın
sen yine yükle sırtıma,
çekerim.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 43-44/100)