Çeker Gider Şiiri - Kemal Doğanay

Dağda çiçek açtığında,
Yar yüzüne bakar gider.
Güneş ışık saçtığında,
Çiçekleri yakar gider.

Kimsin diye soran olmaz
Düşü hayra yoran olmaz
Karşı gelip duran olmaz,
Son kurşunu sıkar gider.

Bahçemizde açan çiçek
Gönlümüzde uçan böçek
Anlattığım masal gerçek,
Yağmur bendi yıkar gider.

Mavi desem yeşil olur
Gözlerine yaşlar dolur
Hasta kesik kesik solur,
Can boğazdan çıkar gider.

Günden güne eriyor kar
Aç kolları boynuma sar
Selam vermez bizlere yar,
Buralardan çeker gider.

Kılıç çeken şanlı erler
Kutsal olan güzel yerler
DOĞANAY'a Ozan derler,
Şimşek gibi çakar gider.