Çeken Bilir Tanrım Şiiri - Tahsin Emek

ÇEKEN BİLİR TANRIM

İçimde bir yangın sönmek bilmiyor
Dayandığın duvar yıkıldı! Tanrım
Bendeki mevsimler, bitmez Sonbahar
Kaybettim yolumu, sana sığındım

Acı eser bende! Poyraz yelleri
Soldurdu bahçemde gonca gülleri
Her zaman yaşarım ben sefilleri!
Ne zaman biter bu acılar Tanrım?

Büküldü bu belim doğrulmak bilmez
Elim de biçare, hiç hayır gelmez
Çekmeyen derdimi, takdir de etmez
Çeken bilir bakan bilmiyor Tanrım

Gecelerim kâbus gündüzüm Serap
Yüreğimde çeker, derin Izdırap!
Gönül bahçem viran her yanı harap
Günyüzü görmedim! Sen kurtar Tanrım

Düşmeyi ver derler! Olmaz soranın
Uzaklaşır ahbap, denen dostların
Oysa herkes vardı, olunca varın!
Kötü günün dostu olmazmış Tanrım!

Tanrım bir sen varsın bu yeter bana
Sarıldım ipine, yol göster can’a
İnancım kalmadı, insanoğluna!
İyi gün dostları, ne çokmuş tanrım!

Dinmez gözyaşlarım akar sel gibi
İçimdeki ateş, yanardağ gibi
Derslerim ağırdı, öğrendim gibi
Hayat dersi ne çok ağırmış Tanrım