Çeke çeke usandım ben bıktım ben..2..

Dünyada tatmadığım dert kalmadı
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
Yalvardım yakardım duyan olmadı
Çeke çeke usandım ben bıktım ben

Bu yalan dünya da şartlar çok zalim
Ne yaptımsa başım olmuyor sağlim
Bir ömür çileyle eyletti talim
Çeke çeke usandım ben bıktım ben

Şimdi dallarımı burdu kuruyor
Zalimler insanı sırttan vuruyor
Yaşadığım bak ortada duruyor
Çeke çeke usandım ben bıktım ben

Ne olduda birden güllerim soldu
Ömrüm çile keder acıyla doldu
Bir YÂR sevdim oda ellerin oldu
Çeke çeke usandım ben bıktım ben

O Züleyha ben’se Yusuf misali
Hep bekledim durdum YÂR’le visali
Yanar şu yüreğim bir lav emsali
Çeke çeke usandım ben bıktım ben

İsterse kaderim fizana salsın
Vurun başımı da muradın alsın
Benimde hesabım mahşere kalsın
Çeke çeke usandım ben bıktım ben

DURAK çekilmiyor gönüle perde
Meğerse YÂR’imiş çare her derde
Arıyorum her’gün nerede nerde?
Çeke çeke usandım ben bıktım ben

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ