Çeke Çeke Ömrüm Doldu
Ferhat’a dağları deldiren kader,
Aradı da beni buldu neyleyim.
Sevip sevilmede yaptığım eser,
Serim bir divane oldu neyleyim.
Gönül vaz geçmiyor sevdiği yârden,
Memleket dedimse ayrıldım ordan.
Söyleyemez oldum kimseye ardan,
Çeke çeke ömrüm doldu neyleyim.
Yüzüme güleni insandır sandım,
Kendi kardeşimin narına yandım.
Başıma gelince şuna inandım,
Bütün ümitlerim soldu neyleyim.
Değmezmiş dünyanın üç ile beşi,
Menfaat gördü mü bilmez kardeşi.
Versem ellerine gökten güneşi,
Dostlar defterinden sildi neyleyim.
Bir sözüm olamaz sevdiğim kıza,
Aşkın kanununa gösterdi rıza.
Sevdası yüzünden kaldı maraza,
Ayrılık derdinden öldü neyleyim.
Kararttı içimi yılların pası,
Hep dolup taşıyor gönlümün tası.
Bu derdi çektiren güzel haspası,
Ölürken yüzüme güldü neyleyim.
Gönül işleriyle açıldı aram,
Aklıma geldikçe sızlıyor buram.
Candan sevenlerin vuslatı haram,
Eyüp saçı başı yoldu neyleyim.
Eyüp Şahan
Afşin /mez. 13.8.2001
Kayıt Tarihi : 20.9.2012 22:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!