'Karanlığın küskün yıldızları!
Kaydınız damla damla gözlerimden…
Hüzünlendim.'
O akşam, o gece farklıydı, çok farklıydı.
Davetsiz, istenmeyen misafirimdi hüzün.
“Ümit, bayrağını dikerken göklere
sen hep o bayrağı kutsayacaksın.”
-
Bir fotoğraf karesinin içine alarak yaşıyorum hayatı..
Hiçbir an’ı kaçırmıyor
Uzakların türküsünü yak bana sazende!
Çok uzak olsun…
Dağlarda yankılansın sadece…
Göklerde, mavilerde uçuşsun…
Bir tek ona ulaşamasın… bir tek o duymasın… bir tek o hissetmesin…
Hayatın kıçına tekmeyi bastığın an anlayacaksın,
Hayatın kıçı aslında sensin!
Hayatla girdiğin her savaşta
Kendi failin olacaksın.
Yelkovan ve akrep gözünde kayıp gittiği an
Işıldayacak gözlerin,
Gribal bunalımdayım..!
Başladı yine sensizlik nöbetleri,
En yüksek derecede Aşk'la!
Bunalımlar yaşıyor kalbim,
Sevgi kusuyor!
Mevsimler hüznü gösterirken,
Hüzün hep seni gecelerde sancıladı.
Sen doğduğun an kulağına Aşk okundu
ve adın Aşk konuldu.
Doğum leken sol yanıma sıçrarken,
-Ödün(ç) alınmış bir mutluluktu benimki iade etmeyi hep unutmak istediğim.. Hani sana emanet ettiğim ve geri alamadığım.. Göz pınarlarında cirit attığını düşündüğüm şey.-
Bana “Senin mutluluğun çok parıldıyor bayım, karanlıkta demletilip biraz aşk ilave edilmeli.” Dediğinde sus pus olmuştum. Çünkü o zamanlar intihar benim k(y) olumdan hiç geçmemişti. Bileklerime jileti dayadığım gün henüz toydum. Aşkın beni teğet geçebileceği zamanlardı, ki aşk en sevdiğim oyundu vaktinde, senaryosunu hiç yazamadığım..
Mutluluğun aşk hali sak-lam-baçtı benim için! Ben senin gözlerinde saklanırken aşkın beni hiç bulamayacağını düşünürdüm hep. Oysa gözlerin aşkın alametiydi. Günü geldi koptu aşk..
Keşke, keşke yaşamadan önce ölebilsek. Ölümü tatsak. Yaptığı mızıkçılıkları, oynadığı çelik çomak oyunlarını ezberleyebilsek…
El ele tutuşup ölümle halaya durabilsek. Tanısak ölümü, dost olsak…
Keşke, keşke yaşamadan önce ölebilsek. Hani hayata önce ağlayarak başlıyoruz ya, yaşamadan ölüme göz kırpabilsek. Haşır neşir olsak ölümle…
Ten kardeşi olsak ayrı renklerde, dil kardeşi olsak lalca…
Geceye çalan gözlerin
avutamadı içimdeki sensizliği..
Oysa öyle riyakardın ki
kanmam gerekirdi gözlerine.
Onlara bakıp bakıp senden aşk dilemem,
hatta sensizliğe küfretmem gerekirdi.
Salkım salkım aşk vardı hiç inanmadığımız kaderimizde.
Sevişmek vardı..
Ümit vardı..
Gece vardı-karanlıktı..
ve hiç bitmedi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!