....Çek, Git “mağrur elbiseli gece gibi” ...

Gece gözlü,
mâsum delişmenliğimle daldım kentin karanlık sokaklarına
hasretin gözleri sardı beni sımsıkı
saklandığım,kaçtığım âsiliğimden
köylü yanım ele verdi beni; saf…tertemiz…
künyem gibi sakladığım sevdamı çaldılar koynumdan
kaybolmaya adım adım yaklaştım;
başka başka ten kokularında,
başka başka gülümseyişlerde mâsumiyetimi
kestirdim saçlarımı zamanın makaslarında
siyah…kırçıl…beyaz beyaz döküldüler
söyle,neden bıraktın beni İntizar şarkılarında..neden..?
çözemedim…
başkası çözsün istedim beni “sensizlik”te…
kim bilir kaçıncı sabah yadırgı yataklarda uyanışım
yokluğunda kaçıncı yastığı yumruklayışım…
kayboldum…
kendi beynimin kıvrımlarında kayboldum
siyahî kent yuttu hayâllerimi
duyun…
bilin…
ben sorumlu değilim
sen
ve siyah kent
boğdunuz beni nefeslerinizde
çığlık yasak işkencelerde feryât ettim
kalbi atmayan rezil sokaklarda
tek kişi uyanmadı yardımıma
tek kişi dokunmadı ruhumun sözlerine
sızılar ve düşler içindeki çarpıntılarımı fark edemediler…etmediler..
benzin döküp,çatır çatır yakıyorum hayâllerimi
kına yak..!
ve
çek,git..!
çek git bahar yağmurlarımdan
çek git,yandığım alevlerimden
ve ayrılığımdan
kara,mağrur elbiseli gece gibi kucaklama beni
çek,git..!
sürülmeyim aforoz yalnızlığa