Çek elini sînemden, yeter artık vicdânsız!
Tükenmeyen zamânın, arlanmaz payandası!
Kezzâb döktün umûda, çürüdü şimşir direk
Taştan da olsa tartmaz, bu yükü Binbir yürek
Kusmaya doymadın mı; zehrini be Engerek!
Yılanlara şâh olsan, akrepler tutar yası
Yakınlığın zamânsız, sokuşların ap-ânsız...
Çöreklendin yoluma, senden kurtuluş yok mu?
Hep sana takılıyor, fîrâr teşebbüslerim
Sinmişlik duygusunu mağlûb edip yensem de,
Hıncımla tekrar tekrar toparlanıp dönsem de,
Kene gibi kandasın! Gölge gibi ensemde...
İşkence kıskacında nâra atar hislerim
Nerdesin ey Kıyâmet, o kutlu kopuş yok mu?
Bırak beni kendime, çık mâsum düşlerimden!
Sana âit ne varsa, götür berâberinde!
Ölümsüz vakitlerde, candan can çekişlerin
Sakız etti bağrımı, ısırdıkça dişlerin
Kan rengini bastırır, o kıpkızıl şişlerin
Kurtulursam pençenden eğer günün birinde;
Uçarım sevincimden, ağlarım hünerimden...
27.03.2002 Münih 04:25
Mustafa Engin KaratayKayıt Tarihi : 4.4.2002 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)