Ne köy kaldı ne de şehir,
Ekmek aşlar oldu zehir,
Gözyaşları sanki nehir,
Çek elini sen Irak’tan…
Her ülkede sensin pürüz,
Çoluk çocuk kaldı öksüz,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
