Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Şiiriniz için tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.
Çok haklısınız Nimet Hanım,
Bu yaşa kadar asla yaşamadım,
"Son zamanlardaki" karmaşayı!
Hiç bu kadar "yalan" dolaşmadı etrafımızda,
Hiç bu kadar "kinlenmedik" birbirimize durduk yere!
Hiç bu kadar "boş, amaçsız, öngörüsüz" hissetmedim kendimi!
"Molada medeniyet..."
Sessizlik, en kalabalık ortamlarda,
Tahmin edilemeyen bir gelecek!
Deneniyor muyuz?
Alıştırılıyor muyuz ya da!
Ne adına,
Neye!
Bütün bu soruları "bir şiire sığdırabilmek"
Cevaplarını düşündürmek,
Ama hep aynı kişilere!
Hep "sorumluluk" duyanlara,
Endişe edenlere,
Gerçekleri görenlere!
Sayımız artar, umarım..
Tebrikler size, şiire Efendim...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta