Gölge ile alacalanmış çehreler,
Durmuş bekliyorlar zifiri yoklukta.
Ağır ağır dönüp bakıyorlar bana,
Tanıdık ama yakıcı bu soğuk yüzler.
Hiçliğin merkezinde sanki her biri.
Onlar soruyor, ben soruyorum.
Derin bir hüzün hatırlatıyor kendimi.
Aksimi karanlıkta buluyorum.
Kalmıyor hiçbir yüzün manası.
En çok kendimden korkuyorum.
Gün altında verdiğim cevapları,
Şimdi karanlıkta hatırlıyorum.
Kayıt Tarihi : 22.2.2024 20:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ahmet Soylu, 22 Şubat 2024, Oslo, Norveç
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!