Çehre Şiiri - Halil İbrahim Yılmazer

Hüzünlü bir sonun
Başlangıcına giden yolda
Sinsi sinsi akıyordu gece.
Sokak lambalarını
Ve karanlık ağaçları,
Geçirip yolcuların gözleri önünden
Hızlıca ve haince,
Oyalamayı umuyordu dimağları.
Cesurca gelmezdi hiç.
Kaldırmazdı yumruğunu.
Bütün oyunları ürkekçeydi,
Bütün hepsi kahpece.
İyi tasarlanmış bir planın
Alt tabaka bir üyesiydi belki sadece.
Emirleri uygulayan,
Boynu kıldan ince
Basit bir işçiydi belki de.
Akıp giderken sokak lambaları;
Yakalayıp geçmek istermişçesine
Sinsi bakışlarıyla gülümsüyordu
Yine kahpe bir gecede;
Cama vuran ışıkla
Yüzüme yansıyan çehre.