Dünya sarhoştu, Ay semazen, vurun şarabı
Kırılsın ezgisi rüzgârın, unuttuk sabahı
Bir eylülü gömüyordu zaman, kangrendi gece
Söktük gözlerimize kelepçelenen ağlamayı
Baktık göl durulmuş derin bir uykuda
Uzak bir ırmak öpüyordu usulca yanağını
Yüzümüzde nazarlık benlerimiz vardı
Dökül kirini! dedi ağaç kendi dilince
Yapraklar hep dökülür, dedi sence niye?
Aşk ki, kalbimize saldıran ayrıkotuydu…
Ve bezendik uçurum kıyısı arsız çiçekleri
Per yavşanı, sütleğen ve koyungözü
Ey naftalin kokan düşlerin sahibi!
Yüzün, hüzün bulutlarına uğrak
Lal olsun aşka çağıran şeytanın dili
Yazalım sabahın ayazına
Elif, lam, ra…
Ey Cehennet
Merhaba! ….
Kayıt Tarihi : 10.6.2013 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!