Cehennemin ipi Şiiri - Can Akat

Yaşkende eğilmez mayasından karakteri çalanlar
Kavak opermi toprağı söğüt misali
Her parlayanın, yıldız olmaksada hayali
Duramaz göğün döşünde,hamurunda olmayanlar

Ruhun paspas olursa öfken çıkar ortaya
Merhametin kılcallarından doğar celladın
İraden geç kalırsa neşteri vurmaya
Cehennemin ipini takar bogazına öz evladın

Üzüm üzüme bakarak sadece kararmıyor
Siyah rengini kaybederken,beyazda lezzetini
Bağlamanın telindeki ses,piyanodan çıkmıyor
Rüzgâr söylemiyor dalğalara,ceylansız dağın bestesini

Kalburunda elenirse hep elem ve keder
Kelebekler misafir olur,kalbinin gençlik çagında
Baharda kurur gazelin,baykuş öter bağında
Baston taşır ruhunu,kalp hükmünü kaybeder

Çapa değerse şahsiyetin bakir yüzüne
Çehrende ölür onurun kısraksız süvarileri
Sularsın sırmalı bohcana ekilen dikenleri
Karanfilinde koynunda uyur,ok olur kokusunu çekene.......