Cehennemin Dibi Şiiri - Afet Kırat

Halimi soruyorsun edilir mi ifade
Ölümü bekliyoruz yaşamaktan ziyade
Kelebek kanadına bir ton demir yüklemek
Ellerini bağlayıp gaddarca sürüklemek
Gibidir emin ol ki söylenmez başka türlü
Sökülesi kapılar üzerime sürgülü.

Beni sana anlatmak zehir içmek gibidir
Burası saray değil cehennemin dibidir.

Sislenmiş yarınlarda kendimi arıyorum
Eyyup’u hatırlayıp sabrını sarıyorum.
Vicdanı didikleyip yem yapmışım ayaza
Ağrılı notaları yazmışım son beyaza.
Anlamsız sözcükleri dilimden atıyorum
Özlemin canisiyle birlikte yatıyorum.

Beni sana anlatmak buzu yakmak gibidir
Burası saray değil cehennemin dibidir.

Anı bohçalarımdan ninnilerim sökülür
Acılar mayalanmış taşar kaptan dökülür.
Yerim ateş ülkesi çevrem barut kokusu
Kurşun deliği sanki duvarların dokusu.
İnler kafes kuşları koğuşun her yerinde
Düşleri tutuşturur inan her seferinde.

Beni sana anlatmak çığlık atmak gibidir
Burası saray değil cehennemin dibidir.

Yalnızlığın resmini çiziyorum tuvale
Dürüstlük kılıcıyla geldim işte bu hale
Sessizlik içindeyim kimse duymaz öykümü
Ağıtlarla defnettim yaralanmış türkümü
Elim kolum bağlandı çaresiz yaşıyorum
Adalet mi kayboldu hukuka şaşıyorum.

Beni sana anlatmak volkan yutmak gibidir
Burası saray değil cehennemin dibidir.