Cehennemi Söndürebilecek Kadar Islaktım

tiksinerek de olsa kendi tükürüğü ile sevişmeye çalışan ergenlik çağındaki huysuz bir gencim ben
üzerime insan kokusu sinmiş benim
ne yaparsam yapayım
ne edersem edeyim
giysilerimden bir türlü atamıyorum bu lanet kokuyu
kendime yeni bir in arayışı içinde ormanda yapayalnız gezinirken o kadını ırmağın kenarında çırılçıplak soyunurken gördüm
elime bir kağıt verdi
bana gösterdiği adresin cehennem olduğunu anladığımda o kapıyı çalmaktan vazgeçtim
halbuki ben cehennemi söndürebilecek kadar ıslaktım
gökyüzünü unutamıyorum...
varlığımın geri kalan sürecinde hep aynı yöne doğru bakacağım
üşüyen bedenim içinde sadece ruhumun uyuyabileceği sıcak bir çukur arayacak
gözlerimi tavana dikeceğim
mezarımdan gelen ürkütücü sese gülümseyerek cevap vereceğim
öyle bir yankı ki bu hayatım boyunca hiç ulaşamayacağım bir uzaklıkta kendisini uçurumdan aşağıya doğru salıyor
öyle bir rüya gördüm ki yıllar önce
bana ölümün ayak izlerini gösteren Tanrı'ya minnettarım...