Cehenneme Gidelim Şiiri - İbrahim Çelik 2

Ansızın çıkıp gelsen artık
Ne ben bekliyor olayım seni
Ne de yetim çocuklar
Öyle haber etmeden
Sessizce, usulca gel
Sensiz hiç tat vermiyor buralar

Kaçalım seninle
Kimsesiz, ekmeksiz memleketlere
Çehreler bir başka burda
Niyetler kara, kül karası
Bir gökyüzü yeter bze bak
Uçuşmasın da martılar
İki çay, yanında simit
Onların olsun yüksek binalar

Gidelim buralardan
Bayramlarımız olur yine
Şeker toplarız bıkmadan
Bana sorarsan
Hiçbirini de yemeyelim
Selam edip önümüze gelene
Büyüklerin gözlerinden,
Küçüklerin yüreğinden öpelim

Gelmeyeceksen göğe bakmayalım
Karanlıklar ne güne var
Yangın çıkaralım mesela
Ağaç yakalım, kuşları vuralım
Sövelim önümüze gelene
Ve her geçen gün
Daha büyük kalalım

Gel ağlayalım seninle
Tüm gördüklerimize, dokunamadığımız yüreklere
Sağımız kan, solumuz acı
Her yer havasız insan aracı
Şansımız da yok ki kıyamet kopsun
O kadar ilerledi ki insanlığımız
Görebilene aşk olsun

Gel isyan edelim artık
Kökten uca dumanlı yürekler
Görüntü ultra bilmem ne
Niyetler tek renk
Hep bir gece yarısı
Bu yanılgıya bir dur diyelim
Ve gönül almak bir hiçse
Sadece iki reataysa cennet
Boşver, biz seninle cehenneme gidelim