Cehennemdeyim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sen yokken ne kadar çirkin bu deniz,
Ne kadar hırçın bu bulanık dalgalar,
Martı çığlıkları sarhoş nağralarından farksız,
Kumsal dikenli dikenli,
Pis suların ortasında kepazeliğe çıkmış
Yelkenli.

Hiç bilmezdim;
Bu çamların bu kadar çirkin olduklarını,
Yağmurların böyle iğrenç yağdıklarını,
Güneşin öç aldığını insanlardan,
Ayın bu kadar menhus göründüğünü
Yakından.

Meğer ne kadar rezil bir dünyaymış bu dünya,
Taşları kepeklerden gevrek,
Pamukları taşlardan sert,
Gündüzleri gecelerinden
Ve geceleri gündüzlerinden
Namert.

Çilelerime tanıklar ister çile demeye, anam-babam,
Her çilem denk geliyor bir işkenceye,
Ne gündüzlerim benziyor gündüze,
Ne geceye gecelerim,
Sensiz cennetlerde de olsam;
Cehennemdeyim.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 93-94/100)