kayıptı yetkililer.. insanlar yakılırken..
yüzsüz, ilkel demeçler.. sinsi dönek ve kaypak..
utanç mahkemeleri.. ortalık yıkılırken..
yeniden yandı canlar.. alev alev madımak.
katillere pısırık, halkına küstah bakan
bu nasıl vali, savcı? bu nasıl polis olmak?
bu nasıl bir yargıdır? bu nasıl bir başbakan?
katliam olayından “halka hayırlar” ummak!
her şey gözler önünde.. rezillik “tekbir” beyan!
masumlar kıstırılmış.. itin elinde tokmak!
dinsel avazelerle yandı otuz yedi can
bu nasıl devlettir ki, işi uzaktan bakmak?
ey hakimler, bakanlar, haydi görelim sizi..
tek birinizde yok mu bir kibrit veya çakmak?
ey, kınalar yakanlar, yakın bir yerinizi
anlarsınız muhtemel, nasılmış insan yakmak!
bu iş asla kapanmaz.. elbet sorulur hesap,
serbestken tonla alçak, kolay mı hiç katlanmak?
nara atarken yobaz.. kına yakarken kasap,
onları da yakacak, bir gün mutlak madımak!
13 mart 2012
Fuat EriçokKayıt Tarihi : 13.3.2012 20:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!