Cehennemdeki Yalnızlık Şiiri - İsmail Us ...

Ben giderken arkamdan bağırıyor yalnızlığım
“Yalnız bırakma beni” diyor hatırlıyor eski günleri
Oda özlemek istemiyor belki beni
Hiç istemesem bile “üzgünüm” diyerek çıkıyorum dışarı
Beni bekliyor azrail sanki randevulu gelmiş gibi
Ufak bir tebessüm etmeye çalışıyorum
Tutuyor kolumdan götürüyor
Gittiğimiz yeri bile bilmiyorum
Unutturuyor bana yalnızlığımı
Birden kahkalara boğuluyor ortalık sebebini bilmeden
Çok sessiz ama bir o kadar da gürültülü bir yerden geçiyorum
Sormaya korkuyorum nerdeyim ben diye
Kan kırmızı her taraf ilerde bir ateş ve kapı
Tam içeri gireceğim annem vuruyor koluma
“Kalk hadi geldi uyanmanın vakti.”