Cehennemde Görüşürüz Şiiri - Merve Acır

Sur üflendi ve maç başladı.
Bu maçın hakkını vermekti en büyük kuralı.
Nice sultanlar da öyle yapmadı mı ?
Ya zenginler ?
Peki ya fakir evinde pişen bir tas çorba ?
Aslında o da hakkını vermek değil miydi , elde ki malzemenin ?
Saçlarım uzunsa kalçama kadar ,
Süslemek değil miydi hakkını vermek ?
Ve güzelsem beğenilmekti hakkım ,
Peki ya tecavüz etmek , hakkımı vermek miydi başkasına göre ?
Cebimde bir deste para ,
Şaşalı kıyafetler ,
Ve bir az mücevher ,
Peki ya uyuşturucu ?
Cebim kadarsa fiyatı ,
O paranın hakkını vermek miydi uçmak ?

Cılız bir adam gördüm,
Bir kadını izliyor ,
Adamdan daha yapılıyım ,
Öldürmek miydi hakkım onu ?
Ölmekle mi hakkını verecekti bedeninin ?

Peki ya sevmek ?
Ona gelince nedir bu yaygara ?
Yumruğun kadar büyükse yüreğin ,
Yumruklarınla mı seveceksin ?
Bu mudur hakkını vermek?

Öyleyse , verin hakkını sahip olduklarınızın .
"Yaşadığı hayatın hakkını verenler , cehennemi en çok hak edenlerdir çünkü."
Kaleminin hakkını veren bir yazardı bunu söyleyen.
Cehennem de görüşürüz .