Cehennemde Bir Mecnun Daha Yanacak

Gözlerimi kaçıracak vakitlerim hep ölmüş
Ömrün kıyılarına düşen acılardan.
Kendimi ihbar ettim bir akıl hastası gibi
Günlerdir yokluğun yüzünde, yüzüm ölmüş.
Yüzüm ölmüş...
Gölgeler bir mahcup ki sorma gitsin içimde
Her gün bir yer öldürüyor geçmişten çıkıyorum.
Ilık bir nehir beklerken acının gözlerinde
Erimiş halini, derin bir hıçkırıkla
Avuçlarıma döküyorum.
Ölüyorum... Her gün ölüyorum.
Hangi mısradayım, bu kaçıncı? Unutur insan kendini
Gecenin kıyılarına oturan gövdesi bir harap
Meçhule yazar mısralar, bir hiçmiş giden günün arkası
Sonrası yok acılara susturup def eden kalbimi
Öldüren... Öldüren bir zehirdir aşk.
Sevgi yok yer'inde, göğüne merhamet etmem yasak
Bir lanetin kavlinden beri edilmemiş rücu
Bütün fitnelerin üstüme göz açtırmayacak
Bir şeytanı gibi yerdiğin şu basitliğime, dokunduğun
Kalbim ölüyor! Aşk'a bedelse, alırsın canımı
Cehennemde bir Mecnun daha yanacak.