ben kendi etinde kanayan bir yalnızlığın
akşamdan kalma ezan sesiyim
hani suya gitsem
buza kesecek yürüdüğüm patikalar
dağa çıksam
kum gibi eriyecek bastığım kayalar
maviden gölgesi düşecek dağlara gökyüzünün
sen ey kökleri tıkanmış zehirli sarmaşık
hangi köz yakar zemzem suyuyla yıkanmış tenimi
ben gergefinde acılar dokunan bir coğrafyanın
kervan geçmez dul toprağıyım
hani bulutlar gerdeğe girse çoraklığımda
bir damla su düşmez payıma
güb şafağı tarasa saçlarında yüzüm yarılır
her mevsim tenime zulüm olur
sen ey ahşap kokulu yaslı konak
ne geçti eline darağacına vurmakla gölgemi
ben sazında duman tüten bir ozanın
sevda talanında kuşatılmış gözleriyim
hani sürme çeksem
asılı kalır kirpiklerimde gece karanlığı
gözyaşı döksem
ustura biçer bakışlarımdan boşanan kızıllığı
her türkü yüreğime ağıt olur
sen ey karanlık yüzlü mezar yontucusu
ben doğacak yeni sabahların çan sesiyim
hani uyansam ellerime doğacak güneş
kim tutar beni kim
gözlerini sevda bürümüş kızların iki tutam saçından başka
kasım 2002
adana
Kayıt Tarihi : 3.1.2004 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gözlerini sevda bürümüş kızların iki tutam saçından başka '
Iki tutam saca, yenilmis sonunda bu güzel dizelerin sairi...
TÜM YORUMLAR (3)