Cehennem Neresi Şiiri - İlknur Kavrar

gotik bir rüyaya daldım
korku sardı gecemi

asumanda bir el gördüm
dün gece
boncuk büyüklüğünde beyaz ölüm
düşerken toprağa
döne döne...

uzanan mavi eller
ve binlerce göz
saçılmış etrafa bedensiz
binlerce ağız, aralanmış
çığlık atmaya hazır
ama nidasız
fısıldaşıyorlar hep bir ağızdan:

_Gel!
_Gel ama gecikme!

kar yağıyor tüm hışmıyla
bir yandan öte yana
döne döne...

savaş var her yerde
asumanda, gözlerde, yüreklerde...

yağarken ölüm tadında kar
sonra çoğaldılar, çoğaldılar
trenler gidiyor ardı sıra
hayalet trenler, denizsiz gemiler
bedensiz eller
görünmeyen sesler
bakışsız düşman gözler...

_Gel!
Sadece gel
hem de sorgulamadan
_O da fark etmez ya neyse
_Gel işte!

uzattım elimi asumana
tutmak için bir avuç kar
bir el uzandı elime
ve dokundu tenime
tenimden bir parça kopardı
canımdan bir can kopardı
tenim acıdı
canım yandı
bağıramadım hiç
sadece baktım
simsiyah asumana

bembeyaz ölüm yağıyor
döne döne kar yağıyor

soluma dönüp bir de
oradan umarak çareyi
baktım
korku var mı diye
yine uzattı elini
ölümün beyaz eli

ciğerimi söktü yerinden
bir canavar edasıyla
bir de tutup kolumu
kopardı aldı yerinden
bakışımın değdiği yerden
darbeler indi ansızın
gözümü çekip aldı benden

gözüm yandı, tenim yandı
ellerim, kollarım
bedenim yandı
canım çok yandı
neredeyim ben? ! ..