cehennem II Şiiri - Mehmet Şükrü Kaplan

korku,kancalı keskin uçlarıyla, budanmayı
bekleyen ardıç ağı gibi/gittikçe kaplıyor
bedenimi/ içim daralıyor
hangi ıssız dağın laneti bu avcuma çivilenen

sen ey doğum sonrası sancıların sağdıcı
çocuklar çaldı mendilini seni ancak ölüm paklar

iki duvar arasında kıstırılmış, ıslak gözleriyle
kıvranan yaşam/ dağıtmış belleğini
bir avcının yüzünde geri tepen kırma gibi
kim cesaret edebilir namlu ağzında düş kurmaya

sen ey çakmak taşı alnıyla akan bulanık su
bir heykel ne anlar saman yığınında sevişmekten

zaman, elekten geçirerek ay ışığını,boyuyor
karadul zehriyle çakaklarımı/ ruhum titriyor
taşlaşan bu kış günü kıpırtısızlığında*
hangi okunmuş toprak çözebilir basiretimi

sen ey ölüm kusan yalancı yatır
kimin yakarışını duydun bu güne kadar

akıl, kavurucu tuz sargısı üç kez çevrilen
küllenmek ihanettir yürek yarasına/acı...acı
sinsice kundaklar haz kulesini
kim dokunabilir kutsanmış bez parcasına

sen ey ömrümün tanığı gece bekçisi
en büyük sır kim olduğudur insanın
ne var gördüysem çiçek yanığı yüzünü
dokunduysam perdeye vuran gölgene
günah da benim cehennem de

kasım 2002 adana