Cehennem Gözlerinin Kederinde

Veda, karanlık, sisli bir vakitte ezberletilmiş bir ferman kulaklarımda.
Gözlerimin göremeyeceği uzaklıkta bir mutluluk seziyorum.
Penceremi açtığımda sızan özgürlüğe katlanamıyor hapsolmuş ruhum.
Kuşlar, aşk acısını yaşamadıkları için uçuyorlar.
Kelebeklerse çok uzun buluyor bu hayatı.
Hem salıncakta sallansam hem uçurtma uçursam olmaz mı diyorum.
Mutluluğu bu kadar ucuza bulurken, pahalıya mal olacak nasihatler duyuyorum.

Çok çabanın kurtaramadığı sevdalar var yüreğimde.
Boynu bükük bir çocuğum üstelik
Anne, âşık olur muyum ben yine de?
Yine de nefes almanın ciğerlerimi yaktığı bahar aylarında,
o güzel kokan ölü papatyalar seviyor diye yalanlar söyler mi bana yine?
Yine zor bela parçalarını birleştirdiğim ve tastamam ettiğim her şeyimi verebilir miyim birine?
O gözyaşların cehenneme düşürür mü birilerini?
Ağlama anne, çünkü cehennem gözlerinin kederinde.