Cehennem Şiiri - Salih Yıldız

Gadab-ı İlahînin; tecelli ettiği yer
Yedi kat alta doğru, gider iner cehennem.
Onun önünde nice, firavun boyun eğer
Garibin gözyaşıyla ancak siner cehennem.

Paslı demirin pası, nasıl gider ateşle
Mahşere giden günah, hâsıl gider ateşle
Kibir, gurur ve inkâr, asıl gider ateşle
Temizler sineleri, ancak diner cehennem.

Cehennem; derin kuyu, arınmanın membaı
Lâzâ alevli ateş, asinin kavi ağı
Sair en çılgın bölüm, nefsin amansız bağı
İhtiraslı omzuna, çöker, biner cehennem.

Sakar kızıl, Haviye bir uçurum çok derin
Cahim, en son Hutame, mekânı dönek şerrin
Sadece sıcak değil, en şedidi var ber’in
Müminin günahını, yıkar söner cehennem.

Celal isminden mebni, kâfirlere ebedi
Kirlenmiş bedenlerin, temizlenme sebebi
Tövbe ile yunana, çelebiden çelebi
Yakmaya teşne değil, zevkle döner cehennem.

En doğruyu en güzel, yaratıcımız bilir
Garibî Has niyetle, anlatır ya irkilir
Korkar belki yanlışı bin hesaba çekilir
Ocağına düşeni tuşla yener cehennem…