Cehennem Şiiri - Bir Garip Orhan

Cehennemin yankısı var sokaklarda,
paslı direklerin gölgesi düşüyor yüzümüze.
Yağmura karışıp kayboluyor eski bir şarkı,
kaldırım taşları arasında unutulmuş bir beste.

Bulutlara uzanan eller, kirli bir dua gibi,
çatlar bir ağızdan fırlayan çığlıkla.
Mutluluğu aramak, bir yolculuk,
haritalarda yer almayan adreslere.

Vefa, harfleri yırtık bir mektup,
Okudukça unutan bir kalbe yazılmış,
Yaşamak, kir pas içinde aynaya bakıp,
Kendi yüzünü hiç tanıyamamakmış.

Umudunu zeminde bırakan çocuklar,
son kez düşerken öğrenir uçmayı.
Bir sigara yakılır ve dünya tükenir.
Sahi, kim bilir, nerede o cehennem?