Yüreğin orta yerindeki
kadife gözlü ürperti:
Cehennem…
Onlar.
orada dururlarken
durmuyordu zaman.
Zaman ki,
cehennem yolculuğu
kimsesiz saatlerde.
Onlar da kimsesizdi.
Bir yolculuğa bilet
gözleri.
Ve ateşe köz
dudakları.
Onlar ki,
cehennemdi,
yabansı,
kırılgan.
Bilmediler alevlerini,
su uzaktı onlardan
ve de yabancı.
Önce gözleri sustu
alev alev.
Bir zamanın tünelinde
kaybolmuş
anı,
köz…………
Sır,aydınlığın alevi.
Kayıt Tarihi : 4.5.2023 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“İki yolu var acı çekmemenin; Birincisi pek çok kişiye kolay gelir:cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek.İkinci yol riskli:sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor;cehennemin ortasında cehennem olmayan kim ve ne ne var,onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek,onu yaşatmak,ona fırsat vermek.” Italo Calvino
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!