Cehaletin Neden Sorusu Şiiri - Fazlı Çolak

Cemal’in babası öldü,
Gözleri kör, ömrü yarım oldu.
Bir garibi babası dövdü,
Suratı utanç, gözleri yaş doldu.

Çocuktu, bilemezdi suyu taşımayı,
Öğrensin diye yumruklandı bacakları.
Koşmak istedi özgürlüğün cansızlığına,
İçini dolduran korku yapıştı bacaklarına.

Dünyadan ayrılmak istedi bir ara,
Fakat oraya da vuruldu korku isimli damga.
Dedesini gördü şafak vakti bir odada,
Sonra hiç göremedi bir daha.

Çocukken görmüyor belki insan,
Yaşadıkça, büyüdükçe anlıyor,
Bunu yapanlara işlemez hiçbir lisan.
Yeni uzayan sakallarıma yaşlar doluyor.

Cehalet neden diye sordurmuyor.
Böyle görmüş, böyle büyümüş.
Konuşsan da sussan da olmuyor,
Çünkü onlar korkuya tutsak olmuş…