Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bazı haller,
İzaha muhtaçtır...
Kimlerce mesela?
"Aklı, ruhu, kişiliği normal, sağlıklı kişilerce..."
O kişiler "bozulmanın" farkındadır!
O nedenle "SAYILARI MÜMKÜN OLDUĞUNCA AZALTILMALIDIR!"
Normalleşme diyoruz ya,
"Anormal bir süreç" yaşadığımızın itirafı değil mi bu!
Yazdım, "Körlük..."
Ya da körleşme...
Toplumsal travmaların, "cehaleti yaygınlaştırmanın" ve "OLGUNLAŞMAMIŞ" insanı yücelterek, cesaret vererek yoldan çıkarmanın sonucudur, yaşadığımız süreç!
Çok haklı bir başlık "Cehalet Ve Örgütlü Kötülük",
Yoksa bir toplum kendisini nasıl inkar eder, nasıl yoldan çıkar, nasıl talana sessiz kalır,
Üstüne "taraf" olur!
Tebrikler Önder Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta