Yalnızlık; çevrenizde değil, içinizde kimsenin kalmaması demektir.
Çevrenizde insan toplamak kolaydır.
Çevrenizde ne için insan topladığınızın ahlaklı bir yanıtı olmalıdır.
Eylemi ve söylemi birbirine uymayan niyetlerin kurbanı olmuş bir toplumun içinden çıkıyor bu gözlemler.
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Bazı haller,
İzaha muhtaçtır...
Kimlerce mesela?
"Aklı, ruhu, kişiliği normal, sağlıklı kişilerce..."
O kişiler "bozulmanın" farkındadır!
O nedenle "SAYILARI MÜMKÜN OLDUĞUNCA AZALTILMALIDIR!"
Normalleşme diyoruz ya,
"Anormal bir süreç" yaşadığımızın itirafı değil mi bu!
Yazdım, "Körlük..."
Ya da körleşme...
Toplumsal travmaların, "cehaleti yaygınlaştırmanın" ve "OLGUNLAŞMAMIŞ" insanı yücelterek, cesaret vererek yoldan çıkarmanın sonucudur, yaşadığımız süreç!
Çok haklı bir başlık "Cehalet Ve Örgütlü Kötülük",
Yoksa bir toplum kendisini nasıl inkar eder, nasıl yoldan çıkar, nasıl talana sessiz kalır,
Üstüne "taraf" olur!
Tebrikler Önder Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta