Cehalet Şiiri - Serhat Baki Baydur

Cehalet bulutlarının ıslattığı bu metropol darlıyor irademi,
Anlamsız akan damlalar , anlamsızca ıslatıyor benliğimi,
Sırılsıklam oluyorum , mankurtlaşıyor , anlamsızlaşıyorum,
Niçin yürüyorum bilmiyorum bu diyarlarda.
Güneş görmeyen sokaklarda , karamsarlık altında anlamsızca.

Haykırsam anlayabilirmisiniz düşüncelerimi mısralarımda?
Görebilirmisiniz çaresizliğimi , içten içe kendimi bitirdiğimi ?
Sağanak yağan kör düşünceler altında , yürütülüyorum yalnızlığa.
Kavrama güdüsü oturmamış insanlarca.

Gözlerden ırak siccinden bozma bir odada,
Demir parmaklıklar ardında , pişmanlık sarıyor zihnimi.
Biliyorum körleşmiş zihinlere yeni fikirler sokmanın bedelini.
Yaşıyorum öylece bir gün güneş görme umuduyla

Ahvali meçhul düşünür ilerliyor yalnızlığa,
Her adımında , soyutlaşıyor , unutuluyor bu diyarda.
Har'la bezenmiş duvarların ardında , bir başına.
Gözleri kapıda , kulağı çıkacak olan en ufak seste,
En sonunda ölüm sessizliği çöktüğü anda , ulaşıyor şarıka.