Cehalet Şiiri - Cafer Aksay

Okudukça cahilliğim anladım,
Bilmediğim ne kadar konu varmış.
Bilgim arttı, fakat ben hiç kanmadım,
Meğer dünya bize ne kadar darmış.

Herkes çalıyorken ayrı bir telden,
Ayrılıyor kullar, hep doğru yoldan,
Çabaladım bir şey gelmiyor elden,
Etrafımızı hep cahillik sarmış.

İlim okyanusmuş, biz onda damla,
Doldurma gönlünü, dünyada gamla,
Baktım ki karışmış, hep sap samanla,
Mevla insanlara en güzel yarmış.

Herkes konuştukça uzman sanırsın,
Biliyorum diye oyalanırsın,
Kuru yanmış ise sende yanarsın,
Benim halim budur, kime ne dermiş.

Dertli, noksanını kendinde gördü,
Bir bilene sordu, bir bilen sordu,
Bütün olanları o hayra yordu,
Doğru nedir diye, arayıp durmuş!

ERDEMLİ-10 Aralık 2014
Cafer AKSAY