Cehâlet Şiiri - Hanifi Kara

CEHÂLET

İnsanı kaşındırsa, kanın emip dursa da
Bit de/pire de bir şey, câhil ise hiç bir şey.
O idrar yolu ile, dışarı atılsa da
Elbet üre de bir şey, câhil ise hiç bir şey.

Cehâlet öyle şey ki, sanki garâbet, azma
Hiç bir işe yaramaz, ters takılmış bir kazma
Yarı açık bir hâlde, ne eşarp ne de yazma
Bil ki bere de bir şey, câhil ise hiç bir şey.

Câhil cehli yüzünden, âlimlere küsse de
Dağa çıkıp bu yüzden, ilmin önün kesse de
Şiddetli bir şekilde, birden bire esse de
Belki bora da bir şey, câhil ise hiç bir şey.

Oturup konuşalım, doğruları diz dize
Bu yanlıştan dönelim, bu sözlerim hep size
Mâziden ibret alıp, yansıtan dünü bize
Elbet töre de bir şey, câhil ise hiç bir şey.

Ne olursun dikleşme, başını biraz eğdir
Gezen tilki her zaman, yatan aslandan yeğdir
Her şeyin görevi var, düşün; her şey bir şeydir
Bil ki gübre de bir şey, câhil ise hiç bir şey…

27/04/’13
Hanifi KARA