Cehalet Şiiri - Remzi Kılıç

Cehalet buna kızıyor
Yoluma çalı diziyor
Hayır yazıyor şer bozuyor
Bilmem cahil neye küsmüş

Adilik var göre göre
Yol gösterilmez ki köre
Kıskançlığa yok bir çağre
Bilmem cahil neye küsmüş

Kendi söyler kendi dinler
Avazından kulak çınlar
Hastalık hastası inler
Bilmem cahil neye küsmüş

Anlamaz hatır gönülden
Hoşlanmaz bülbülden gülden
Dedikodu düşmez dilinden
Bilmem cahil neye küsmüş

Kahkaha savurur durur
Vurur kadehini devirir
Güzel gahe hedek vurur
Bilmem cahil neye küsmüş

Seviyesi gayet düşük
Kötülüğe olmuş aşık
Sıfat insan kendi eşek
Bilmem cahil neye küsmüş

Kılıç bu hâle ne eyleyeyim
Ahvâdı kimi söyleyim
İşte her zaman böyleyim
Bilmem cahil neye küsmüş

Not: Cahil önce kötülüğün desteği, iyiliğin düşmanıdır. Muhabbetin düşmanı egosunun, bencilliğin, edep hayalde yoksun dosttur.