Cehalet Şiiri - Ayşegül Doğrucan

Saltanatla hâkimiyet ayrıymış
Hükmü cahil de verirmiş, öğrendim.
Zalimi baltayla tasvir hataymış
Nezaket sureti imiş, öğrendim.

Yalan yemin dile ait değilmiş
O sadece bir kelam elçisiymiş
Kelamı eden esasen kalpmiş
Kalbi kara kelamsızmış, öğrendim.

Hayata yoldan dem vurmak âdetmiş
Akıl yolu âdetle tıkanırmış
Akil âdem yolu kendi çizermiş
Akılsızın yolu yokmuş, öğrendim.

Namus denen düşünülmüş kuralmış
Kanunsuz düşünen akıl olmazmış
Akılla kanunlaşmayan bozarmış
Her namus “iyi” değilmiş, öğrendim.

İyiyi muhtaca götürmek farzmış
Halk iyi seçmekte başarısızmış
Halk iyi olsun diye her yol mubahmış
Halk için halka rağmenmiş, öğrendim.

Hak olanı batıl kılmak kolaymış
Hâkimiyet hep adilde olmazmış
Yolu mefhumu anlamsız yazmakmış
Mefkûresiz hâkim yıkar, öğrendim.

Adalet kul yapısıysa âmâymış
Akıl olmadan âlim de olmazmış
Adapsız yaşam da sanatlaşırmış
Ahlaksızlık kölelikmiş, öğrendim.

Âşık maşukunu zahirleştirirmiş
Zahirleşen batın değil, öğrendim.
Batını bilmeyen âlim değilmiş
Cehaletten utanmayı öğrendim.