Çeğan'da Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Doğduğu topraklardan çok, çok uzaklarda bir yerde,
Düşerken yine, soyunun çocukları için derde.

Atıldı öncekiler gibi korkusuzca ölüme,
Ve gelindi burda hakkında yazılan son bölüme.

Ve bu yüzden hayatınca denilmiştir O'na ebrar,
Ardından başladı eski alışkanlığına tekrar.

Dilinde Allah, yüreğinde Anadolu türküsü,
Kurmuşken büyük komutan, Çegan'da bir Türk üsü.

Vakti geldi ve yüce ataları O'nu çağırdı,
Kırk bir yaşındaydı fakat yükü ise çok ağırdı.

Hiç durmadan yaşadığı bu kısa ömründe bile,
Yorulmadı ve şikayetleri getirmedi dile.

Nerde olması gerekiyorsa oradaydı Enver
Tek gerçekti savaş ve hep ön saflarda yiğit selver

Gün o gündü ve de belliydi güneş ayrı doğmuştu
Kızılın kanlı eli hayallerimizi boğmuştu

Atının üstünde bakın, yalın kılıç, yalnız kılıç,
Koşuyor şehadete Çegan'da ve yekpare kılıç

Hürriyet kahramanı, Şehid-i Ala, Gazi Namdar,
Edirne Fatihi, Harbiye Nazırı'na dünya dar.

Abide-i hürriyette, ebediyeten yatıyor,
Sen uyur iken Enver, hayallerimizde batıyor.

Yeter, kalk tekrar ayağa bizde ardına düşelim,
Sen yeter ki hayal et Paşam ve biz yine ölelim.