Hep yokuş çıktın olmadı düzün…
Anam anam canım cefakar anam
Kıbleye dönüktü her vakit yüzün
Anam anam canım cefakar anam
Çalıştın çırpındın sefa sürmedin
Sıkıntısız hayat nedir bilmedin
Şu yalan dünyada bir gün gülmedin
Anam anam canım cefakar anam
Oradan oraya taşındın durdun
Gördüğün rüyayı hep hayra yordun
İçinde bir ateş… her vakit kor dun
Anam anam canım cefakar anam
Ne hısımın oldu ne bir akraban
Sele gitti bütün emeğin çaban
Başında ağrılar, sırtında çıban…
Anam anam canım cefakar anam
Kuru ekmek çayla oruç tutardın
Çay olmazsa soğuk suyla yutardın
Şikayet etmezdin ac da yatardın
Anam anam canım cefakar anam
Çocukların ardı sıra dolaştın
Okusunlar deyi çokça uğraştın
Bir adım atana kolunu açtın
Anam anam canım cefakar anam
Vize’den,Horasan İzmit e vardın
İstanbul, Kaynarca semtinde kaldın
Koca mezarlıkta, arsa mı aldın
Anam anam canım cefakar anam
Kayıt Tarihi : 22.3.2014 02:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
20 mart 2014..........00:15 Mekanı cennet olsun
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!